Eks glad nie oggend mens nie maar vanoggend was ek dou voor hoender kraai op en kon nie wag om te spuit 7h40. Met my 1ste probeer slag onthou ek nog goed hoe ongelooflik bang en was vir 'n inspuiting ek moes le om nie uit gepass nie, dit het ure geneem, ek was uit geslaan met koue sweet, ek was naar, ek moes eers sit na die tyd .
En nou is dit om dorp toe te gaan vir my meer moeite as dit. Ek kan amper my graad kry in "nursing" ???
So nou moet my eiers groei...groei...groei. Dis mos altyd die vraag hoeveel gaan ons die keer oes???
Kan nou nie meer wag om Kaap toe te gaan nie, veral om SURO-SUS se 2kies te sien nie ek verlang my dood na hulle en nou gaan ek hulle vir 'n week lank sien!!
Dag Cstelle,
ReplyDeleteBlijf standvastig. Ik begrijp je opwinding, je angsten, maar blijf moedig. Je bent nog jong, met de hulp van de heilige Schepper is alles mogelijk.
Liefs,
Nadja
<3<3<3